Pobrany fragment Komunikantu o zmienionej postaci zbadali – niezależnie od siebie, w celu zwiększenia wiarygodności wyników – prof. dr hab. Maria Sobaniec – Łotowska i prof. dr hab. Stanisław Sulkowski, również patomorfolog z Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku. Wszystkie działania obu specjalistów były podyktowane prawem i obowiązkiem pracowników nauki do badania każdego zagadnienia naukowego zgodnie z wytycznymi Komitetu Etyki w Nauce Polskiej Akademii Nauk. Badania zostały dokładnie opisane i sfotografowane. Kompletną ich dokumentację złożono w Kurii Metropolitalnej Białostockiej.

            Kiedy pobieraną próbkę do badań, nierozpuszczona część konsekrowanego Komunikantu była już wtopiona w tkaninię. Krwistobrunatna struktura fragmentu Hostii nie straciła jednak nic ze swej wyrazistości. Fragment ten był suchy i kruchy, ściśle połączony z pozostałą częścią Hostii mającą postań chleba. Pobrana próbka była wystarczająca do przeprowadzenia wszystkich koniecznych badań.

            Wyniki obu niezależnych badań całkowicie się pokrywały. Okazało się, że struktura badanego fragmentu Komunikantu jest identyczna z tkanką mięśnia sercowego człowieka jeszcze żyjącego, ale będącego w stanie agonii. Struktura włókien mięśnia sercowego i struktura chleba były ze sobą ściśle powiązane, w sposób wykluczający ich złączenie za sprawą ludzkiej ingerencji.

            Przeprowadzone badania dowiodły, że do konsekrowanego Komunikantu nie została dołączona żadna inna substancja, lecz że Jego fragment przybrał postań tkanki mięśnia sercowego człowieka w agonii. Tego rodzaju zjawiska nie wyjaśniają nauki przyrodnicze, natomiast nauka Kościoła mówi nam, że poddana badaniom Hostia jest Ciałem samego Chrystusa na mocy Jego własnych słów wypowiedzianych podczas Ostatniej Wieczerzy.